Mostrando postagens com marcador Sao José do Rio Pardo. Mostrar todas as postagens
Mostrando postagens com marcador Sao José do Rio Pardo. Mostrar todas as postagens

sexta-feira, 25 de julho de 2025

La Stòria de Francesco Bernardel

 

La Stòria de Francesco Bernardel

Francesco Bernardel, un contadin italiano de ùmile origine, el ga deciso de partir par el Brasile in serca de un futuro miliore. Lassando indrio le coline de la provìnsia de Treviso, lu el ga scampà via con la so mòier, Maria, e i so do fiòi ancora picinin, Pietro e Rosa. El so destino el zera São José do Rio Pardo, ´ntel interior de São Paulo, ndove le tere fèrtili e le promesse de laoro pareva la solussion par la misèria che lori i ga lassà in Itàlia.

Quando quando lu el ze rivà a Santos, a la Casa del Emigrante, Francesco el ga trovà ´na realtà caòtica. El posto el zera pien de famèie de diverse region del’Itàlia, tuti con la speransa de ´na oportunità. Lì, lu el ze sta testimone de ´na rivolta: i emigranti, descontenti con le condission precàrie e con el cibo scadente, i se ga ribelà, butando el mangnar fora de le finestre e obligando l’intervento dei militari. Anche se nissun s’era ferì, sto episòdio el ga segnà Francesco, mostrando ghe che el camìn verso la tanto sperà prosperità el saria sta pien de dificoltà.

Dopo zornate turbulente, la famèia Bernardel la ze sta mandà a ´na grande piantassion de café aministrà da un italiano ciamà Giovanni Toffel. Lì, con altre sei famèie, lori i ga tacà a laorar ´ntei campi. Le condision le zera dure: erba alta, caldo forte e un salàrio che no bastava gnanca par le spese de base. Però, Francesco el ga trovà consolassion ´ntela solidarietà tra i coloni e ´ntela bontà del administrador, che faseva tuto quel che podia par dar cibo e ´na casa dignitosa.

La vita de ogni zorno la zera massacrante, ma ghe bastava qualchi momento de meravèia par dar senso al laoro. Francesco se incantava a vardar le coline pien de piantaion de café, con i grani che lusea come pìcoli gioieli soto el sol. "Se el Signor podesse vardar che meravèia che ze ´na colina de café!", lu el ga scrito in una lètara al maestro che l’aveva lassà in Itàlia.

La casa ndove i stava la zera semplice, fata de legno greso e coerta de vècie tègole de argila, ma ghe dava un conforto inesperà. Ogni sabo, i amasava un porzel e la carne la vegniva spartì tra le famèie, un lusso che Francesco no ga mai provà in Itàlia. Ma la nostalgia de casa restava sempre, specialmente ´ntei zorni de festa religiosa, quando la distansa da la cesa e la mancansa de preti rendeva difìssile far le celebrassion.

Con el tempo, Francesco lu el ze diventà un sìmbolo de resiliensa. Lu el ga imparà a coltivar secondo le usanse locai, conservando el formento con la paia par farlo durar de pì e afrontando le intempèrie tropicai. Maria, dal canto so, la se curava del orto e dei fiòi, insegnando a Pietro e Rosa le tradision italiane par che no le vegnisse mai desmentegà.

No stante le dificoltà, la famèia Bernardel la ga prosperà. Pietro el ze diventà un bravo falegname, costruindo case par i novi emigranti. Rosa, con la so voce delicà, la la ze diventà la cantante prinsipal de le feste de la colónia, unindo italian e brasilian in celebrasion che simbolisava la fusion tra le culture.

Francesco no el ga mai smesso de scriver al so vècio maestro, contando le so vitòrie e dificoltà. Lu el savea che tanti emigranti no i ga avù la stessa fortuna, ma el se sentiva grato par aver trovà un posto ndove el laoro duro el zera recompensà. In una de le so ùltime lètare, el ga scrito: "Qua, in sta tera lontan, go trovà quel che l’Itàlia no me gavea mai podesto dar: la oportunità de ricominsiar. Anche se la nostalgia la ze granda, gavemo costruì ´na casa, e questo ze un tesoro che nissun ossean pol cancelar."

Francesco Bernardel el ze diventà un sìmbolo de coraio e perseveransa, rapresentando i mìliai de italiani che, con sudore e sacrifìssio, i ga contribuì a formar el Brasile. La so stòria, come tante altre, ze na prova che anca ´ntei momenti pì difìssili, la speransa pol fiorir e transformar la vita.

Nota del Autor

Scriver La Stòria de Francesco Bernardel la ze sta un viaio de esplorasion dele radise del coraio umano e dela forsa che ne porta verso l’ignoto in serca de na vita miliore. Inspirà dai raconti dei emigranti italiani che i ga traversà l’Atlàntico a la fine del XIX sècolo e al inìsio del XX, sta narativa la vol render omaio no solo a Francesco e a la so famèia fitìssia, ma anca ai mìlai de òmini, done e putei che i ga afrontà tante aversità par costruir un novo futuro in Brasile.

La stòria de Francesco Bernardel la rispechia la realtà de tanti italiani che i ga lassà indrio le so aldeie, le so tradision e, a volte, anca i so cari, par afrontar lo sconossesto. Ze un omaio a le speranse e ai sacrifìssi de chel che i ga trovà ´ntele tere brasilian un novo scomìnsio, anca quando i sfidi i pareva insormontàbili.

La me intension la ze sta de caturar no solo i fati stòrici, ma anca le emosion e i dilemi interni de chi che i ga vissesto sto processo de spostamento e adatatasion. Dal caos de le Case del Emigrante fin a le durese dele fasende de café, La Stòria de Francesco Bernardel l’è un ritrato de resiliensa, solidarietà e reinvension.

Che sto libro el sia un ricordo che le stòrie dei emigranti no le ze solo parte del passà, ma che le continua a plasmar el presente e el futuro. E che ogni letore el possa trovar in Francesco Bernardel na ispirasion par crèder che, anca de fronte ai pì grandi dificoltà, la speransa e el laoro duro i pol transformar la vita.

Dr. Luiz C. B. Piazzetta

quarta-feira, 23 de julho de 2025

A História de Francesco Bernardel


 

A História de Francesco Bernardel

Francesco Bernardel, um agricultor italiano de origem humilde, embarcou rumo ao Brasil em busca de um futuro melhor. Deixando para trás as colinas da província de Treviso, ele viajou com sua esposa, Maria, e seus dois filhos pequenos, Pietro e Rosa. Seu destino era São José do Rio Pardo, no interior de São Paulo, onde terras férteis e promessas de trabalho pareciam ser a solução para a miséria que enfrentavam na Itália.

Ao chegar à Casa do Imigrante, Francesco deparou-se com uma realidade caótica. O local estava abarrotado de famílias de diversas regiões da Itália, todas ansiando por uma oportunidade. Foi ali que ele testemunhou uma revolta. Descontentes com as condições precárias e a péssima alimentação, os imigrantes se rebelaram, atirando comida pela janela e forçando a intervenção de militares. Embora ninguém tenha se ferido, o episódio marcou profundamente Francesco, deixando claro que o caminho para a tão sonhada prosperidade seria repleto de desafios.

Após dias turbulentos, a família Bernardel foi encaminhada a uma fazenda de café administrada por um italiano de nome Giovanni Toffel. Ali, junto a outras seis famílias, começaram a trabalhar nos campos. As condições eram duras: mato alto, calor intenso e um salário que mal cobria as necessidades básicas. No entanto, Francesco encontrou consolo na solidariedade entre os colonos e na gentileza do administrador, que fazia o possível para prover alimento e moradia dignos.

O dia a dia era exaustivo, mas havia momentos de encanto que davam sentido ao esforço. Francesco maravilhava-se ao contemplar as colinas cobertas de cafezais, com os grãos brilhando como pequenas joias sob o sol. "Se o senhor pudesse ver a maravilha que é uma colina de café!", escreveu ele em uma carta ao professor que havia deixado na Itália.

A casa onde moravam era simples, feita de madeira tosca e coberta por velhas telhas de barro cozido, mas oferecia um conforto inesperado. Todo sábado, um porco era abatido e sua carne distribuída entre as famílias, um luxo que Francesco nunca havia experimentado em sua terra natal. No entanto, as saudades da Itália permaneciam como uma sombra constante, especialmente nos dias de festa religiosa, quando a distância da igreja e a falta de sacerdotes limitavam as celebrações.

Com o passar dos anos, Francesco tornou-se um exemplo de resiliência. Ele adaptou-se às peculiaridades do cultivo local, aprendendo a armazenar milho com palha para prolongar sua durabilidade e a lidar com as intempéries tropicais. Maria, por sua vez, cuidava da horta e das crianças, enquanto ensinava Pietro e Rosa sobre as tradições italianas, na esperança de que não esquecessem suas raízes.

Apesar das dificuldades, a família Bernardel prosperou. Pietro cresceu e tornou-se um hábil carpinteiro, ajudando a construir casas para novos imigrantes. Rosa, com sua voz doce, tornou-se a principal cantora das festas da colônia, unindo italianos e brasileiros em celebrações que simbolizavam a fusão das culturas.

Francesco nunca deixou de escrever para seu antigo professor, relatando suas vitórias e desafios. Ele sabia que muitos imigrantes não tinham tido a mesma sorte, mas sentia-se grato por ter encontrado um lugar onde o trabalho árduo era recompensado. Em uma de suas últimas cartas, escreveu: "Aqui, nesta terra distante, encontrei algo que a Itália não pôde me dar: a oportunidade de recomeçar. Embora as saudades sejam imensas, construímos um lar, e isso é um tesouro que nenhum oceano pode apagar."

Francesco Bernardel tornou-se um símbolo de coragem e perseverança, representando os milhares de italianos que, com suor e sacrifício, ajudaram a moldar o Brasil. Sua história, como tantas outras, é uma prova de que mesmo nos momentos mais difíceis, a esperança pode florescer e transformar vidas.


Nota do Autor

Escrever A História de Francesco Bernardel foi uma jornada de exploração das raízes da coragem humana e da força que nos move em direção ao desconhecido em busca de uma vida melhor. Inspirada pelos relatos de imigrantes italianos que atravessaram o Atlântico no final do século XIX e início do XX, esta narrativa pretende homenagear não apenas Francesco e sua família fictícia, mas também os milhares de homens, mulheres e crianças que enfrentaram adversidades para construir um novo lar no Brasil. A história de Francesco Bernardel reflete a realidade de muitos italianos que deixaram para trás suas aldeias, suas tradições e até mesmo familiares queridos para enfrentarem o desconhecido. É também uma homenagem às esperanças e aos sacrifícios de pessoas que encontraram nas terras brasileiras um novo começo, mesmo quando os desafios pareciam intransponíveis. Minha intenção foi capturar não apenas os fatos históricos, mas também as emoções e os dilemas internos de quem viveu esse processo de deslocamento e adaptação. Desde o caos das Casas do Imigrante até a dureza das fazendas de café, A História de Francesco Bernardel é um retrato de resiliência, solidariedade e reinvenção. 

Que este livro sirva como um lembrete de que as histórias dos imigrantes não pertencem apenas ao passado, mas continuam a moldar o presente e o futuro. E que cada leitor encontre em Francesco Bernardel uma inspiração para acreditar que, mesmo diante das maiores dificuldades, a esperança e o trabalho árduo podem transformar vidas.

Dr. Luiz C. B. Piazzetta