Mostrando postagens com marcador lètara. Mostrar todas as postagens
Mostrando postagens com marcador lètara. Mostrar todas as postagens

sábado, 5 de julho de 2025

Linhas do Destino: Memórias de uma Terra Prometida


Linhas do Destino

Memórias de uma Terra Prometida


Caro Padre Luigi,

É com imensa alegria que lhe escrevo para contar sobre a nossa chegada a esta terra distante, onde o céu parece mais vasto e a esperança se mistura ao trabalho árduo. Já se passaram duas semanas desde que chegamos ao nosso lote na colônia, e devo dizer que a escolha de partir está se revelando uma bênção. A terra é generosa, coberta de árvores exuberantes, e promete colheitas que nunca sonhamos nos campos de onde viemos. A cada dia agradecemos ao Senhor por esta oportunidade e esperamos que em breve também possam se juntar a nós.

Aqui as coisas se organizam de forma simples, mas eficaz. O governo nos oferece um apoio inicial, o que nos dá tempo para nos prepararmos para viver de maneira independente. A natureza nos acolhe com água cristalina e ar puro, uma bênção para nossos pulmões cansados. Quando chegarem, encontrarão não apenas a nós, mas também um novo começo, que lhes devolverá energias e esperanças esquecidas.

Amado irmão Paolo,

Você não imagina o quanto desejamos vê-lo aqui com sua família. Garanto que encontrará uma vida mais tranquila do que a que deixamos para trás. As crianças correm livres, o medo parece menos presente, e o esforço, embora grande, traz frutos concretos. Já imagino seus filhos sorrindo enquanto exploram esses campos férteis.

Traga com você as melhores ferramentas que possui e algumas sementes de nossas terras. Aqui há necessidade de mãos fortes e ideias novas. Não deixe de dizer à nossa mãe que a viagem, embora longa, vale cada sacrifício. Conte a ela que os mais velhos chegam aqui com o rosto mais sereno, quase rejuvenescidos pela beleza da paisagem e pela esperança de dias melhores.

Não demorem a nos dar notícias sobre sua partida. Estaremos no porto para recebê-los com nossos cavalos e alegria no coração. A cada dia sonhamos com o momento de nos abraçarmos novamente e mostrarmos tudo o que construímos. Enviem nossos cumprimentos aos amigos e parentes em Valdobbiadene e digam que nosso coração os lembra com afeto.

Com confiança no futuro e no abraço de Deus, deixo estas linhas, esperando uma resposta que nos encha de esperança.

Seu devoto filho e irmão,

Giovanni


quinta-feira, 26 de junho de 2025

Lìnee del Destin Memòrie de 'na Tera Promessa

 

Lìnee del Destin
Memòrie de 'na Tera Promessa


Caro Padre Luigi,

La ze con granda alegria che te scrivo par contar de la nostra rivada in sta tera lontan, dove el ciel par pì vasto e la speransa se mèscola con el laor duro. Ze ormai passà do setimane da che semo rivà al nostro lote in colònia, e devo dir che la decision de partir la se sta dimostrando 'na benedission. La tera la ze generosa, coerta de àlberi grande, e la promete racolte che mai gavemo sonià ´ntei campi da dove vignemo. Ogni zorno ringrassiemo el Signor par sta oportunità e speremo che presto anche vu podarà vegner qua con noialtri.

Qua le robe se organisa in maniera semplice, ma eficase. El governo el dà 'n aiuto inissial, che dà tempo par preparar la prima raccolta e a viver de maniera independiente. La natura  acoie altri con àqua ciara e ària pura, 'na benedission par i nostri polmoni strachi. Quando voi ze rivà, troverà no solo nudo, ma anca 'n nuovo scomìnsio, che ve tornarà le forse e le speranze perdù.

Amado frade Paolo,

No te imagini quanto deséemo vardarte qua con la to famèia. Te garantisso che troverà 'na vita pì tranquila che quela che gavemo lassà indrìo. I putéi core lìbari, el spavento par meno presente, e el sforso, anca se grando, el porta fruti concreti. Mi ormai imagino i to fioì ridar mentre che esplora sti campi fèrtili.

Porta con te le mèio feramente che ghe ga e qualche semensa de le nostre tere. Qua ghe ze bisogno de man forti e idee nove. No te dismentegar de dir a nostra mama che el viaio, anca se lungo, el vale ogni sacrifìssio. Dighe che i pì vèci riva qua con la fàssia pì serena, quasi ringiovanì da la belessa del paesagio e da la speransa de zorni mèio.

No tarde a farse saver quando che parte. Saremo al porto par vardarve con i nostri cavli e con la gioia in cuore. Ogni forno soniemo con el momento de riabrassiarse e de farve vardar tuto quel che gavemo costruì. Mandè i nostri saluti ai amissi e ai parenti a Valdobbiadene e dighe che nel nostro cuore ghe ze sempre tanto afeto par lori.

Con fidùssia ´ntel futuro e ´ntel abbrassio de Dio, lassio ste righe, sperando 'na risposta che ne fassa pien de speransa.

El to devoto fiòl e fradel,
Giovanni